Silanej

Silanej · 2019-06-12 13:25:18

Dziś księżyc jest wyjątkowo piękny. Silanej jak każdej pełni leżała na Łące Ofiarowań , przypatrując się blaskom nocy Królestwa Kisan. Jej historia jednak nie zaczyna się tutaj.
Kilkanaście lat temu
Silanej urodziła się w perygeum. Wtedy była normalnym dzieckiem, obdarzona jedynie pięknymi czarnymi włosami. Jako iż urodziła się jako wcześniak nie dawano jej szans na przeżycie.
(Trzeba wam wiedzieć że Cesarz Królestwa Kisan zakazał uprawiania wszelakiej formy magii jaki i zielarstwa. Niewiadome są jego powody, jedni mówią ,żę jego matka umarła po wypiciu naparu z liści Olese, które polecił jej wędrowny magik, jako wybitne panaceum przeciwko panującej wtedy zarazie.)
Silanej już od swoich narodzin była bardzo chorowita ,przez co jej rodzice wyprowadzili się z zatłoczonego miasta Wasur, do krainy Manul. Tam choroby były mniej zaraźliwe, a z powodu małej liczby osób nie rozwijały się epidemie, dodatkowo było to miejsce gdzie mimo zakazu wciąż znano zielarstwo oraz wierzono w magię. Silanej jednak nie wytrzymywała podróży która odbywała się w drugim roku jej życia. Gdy jej rodzina dojechała do Manul , Silanej była umierająca. Jej ojciec udał się do mieszkańców wsi z prośbą o pomoc. Dowiedział się o Łące Ofiarowań, gdzie osoby umierające ,miały zostać pozostawione na całą noc. Podobno gdy Księżyc spojrzy nań na umierającą osóbkę swym światłem, można zostać przywrócona do życia. I tak postąpili rodzice Silanej. Mimo, że nie byli oni w stanie pozostawić swojego jedynego dziecka na chłodzie i mroku nocy , wiedzieli że nie ma innego wyjścia.
Tę noc Silanej pamięta .Jak jej matka i ojciec pozostawili ją w koszyku na ziemi przykrytą jedynym kocykiem jaki mieli, na zimnej polanie otoczonej drzewami. Zaczęła płakać ,nie rozumiała czemu jej rodzice odchodzą, co się dzieje czemu jest sama w tym dziwnym i ciemnym miejscu. Jej łzy zlały się ze szmerem potoku, delikatnie schładzając jej rozpalone z gorączki ciało. Do tego szmeru dołączył się dziwny pomruk lasu. Silanej zaciekawiona tym odgłosem przestała płakać, i powoli usnęła wsłuchiwując się w muzykę Polany.
W pewnym momencie obudziła się magia Łąki, ten ciemny zakątek ,początkowo tak straszny, stał się piękny. Nagle widziała cały las z perspektywy ptaka, oglądała rosnące drzewa, historia tego miejsca złączyła się z jej istnieniem. Już nie widziała swojego koszyka, o dziwo nie była ona tym samym małym dzieckiem. Jej ciemne niegdyś włosy, zmieniły się w srebrne jak blask księżyca pukle.
Światło księżyca obmyło ją, a ona w swej głowie usłyszała -Dokonało się, już nie umrzesz małe dziecię ,teraz jesteś obrońcą natury.
Wtedy nie wiedziała ,co to znaczy.
Obecnie
Silanej wciąż pamięta tą dziwną noc, jak i dzień po niej, kiedy rodzice wyparli się jej, nie wierząc że ich mała dziewczynka o ciemnych włosach, zmieniła się aż tak bardzo, nie poznali jej twarzyczki okolonej srebrnymi włosami. Zostawili ją w lesie bez koszyczka i kocu. Zostawili ją na śmierć wierząc ,że nie jest to ich mała córeczka, pozostawili za sobą TO dziecko wracając do miasta.
Dla niej jednak był to największy skarb, las przygarnął ją do siebie , w nim znajdywała pokarm i schronie , w końcu nauczyła się rozumieć las, aż pewnego dnia poznała swoje przeznaczenie. Z opowieści potoków, drzew i zwierząt dowiedziała się jak została ocalona przez nieznane jej moce, oraz jaki był jej cel w życiu. Przez lata odosobnienia jednak nie rozumiała ona ludzi lecz las. Z nim czuła się związana, i las starała się bronić. W nocy podsłuchiwała ludzkie rozmowy, ucząc się ich języka, przez co wiedziała, kiedy ludzkie intencje nie są czyste gdy wchodzą oni do jej domu. Pewnego razu jednak do lasu nadjechały wojska królewskie z pochodniami w rękach i dziwnych ubiorach. Nie znając przyczyny ich wejścia do lasu,wybiła ona wszystkich żołnierzy- przynajmniej tak myślała. Po wielu latach od tego wydarzenia wciąż leżała na swej polanie, lecz teraz coś nie było takie jak powinno być. Piękny księżyc został zasłonięty dymem, w powietrzu unosiła się woń spalenizny, las krzyczał i płakał jednocześnie. Silanej nie wiedziała co się dzieje lecz odgłosy lasu wypłoszyły ją z Polany. Dotarła ona do niezmąconej pożarem części lasu. Biegła, lecz z każdym krokiem traciła część sił, czuła jakby umierała. W końcu upadła, z każdej strony palił się ogień , była otoczona nie tylko przez siły natury, gdyż za tym ogniem słyszała ludzi ubranych tak jak ci których kiedyś zabiła. Ostatnimi siłami skuliła się na mchu nieopodal, był taki chłodny i miękki w porównaniu do ognia.
Pare dni później
Wszystko mnie boli. Silanej obudziła się, lecz nie poznała swojego otoczenia, piękny las który okalał ją nie tak dawno , teraz był zaledwie pustym polem , z kikutami drzew -pozostałościami po niegdyś wspaniałym miejscu. Jedynym znakiem że był to ten sam las była kępka mchu pod jej ciałem. Smutek i zawiść wypełniły ją, straciła kontrole nad sobą, w spazmach zaczęła biec szukając choćby jednego ocalonego drzewa. Okrążyła całą Łąkę Ofiarowań , lecz nie znalazła nawet małej pozostałości przeszłości. Zawiodła Las, nie była jego obrońcą lecz przyczyną destrukcji.Nie umiała opisać uczuć targających ją. Ból ,strata ,smutek wszystkie tak dotkliwe i o wiele mocniejsze spowodowały ,iż zaprzysięgła pomstę nad ludźmi, którzy nie czcili mocy natury . Teraz jej celem jest zemsta ,obrona całej nieskalanej przyrody.

Od czasu spalenia lasu Silanej wędruje po świecie, zwiedzając lasy i stepy. Kierowała się głównie na zachód. Niegdyś poznała na pewnym stepie Kalbahkana. A potem powędrowała na zachód i dotarła do hrabstwa Drooningen.

Wygląd
Rasa - człowiek
Wzrost - średni koło 170 cm
Włosy - srebrne
Oczy - ciemne ze srebrnymi iskierkami i poświatą.
Cera jasna, praktycznie biała
Wiek - 23
Ubiór- srebrno, niebieska suknia do około pół uda

Cechy
Ciało średni
Wola średnia
Umysł niski
Woda

Perki
Destrukcja dystansowa
Transmutacja
Znajomość magii -2
Wzmocnienie
Wytrzymałość magiczna

Przedmioty
Smaczna strawa
Artefakt
Ubiór

Szop Pracz · 2019-06-12 22:29:14

Nazwa forum

#1 2019-06-12 13:25:18

Silanej

#2 2019-06-12 22:29:14

Odp: Silanej

Stopka