Nazwa forum

Ahazc

Moderator

Dołączył: 2019-05-23

Liczba postów: 14

HP maksymalne: 16

HP aktualne: 16

RP maksymalne: 8

RP aktualne: 8

Inicjatywa: 8

Defensywa: 8

PD: 0

Rodgierd Włócznia z Esseardu

---

HISTORIA

---

- Nie słyszałeś kurwa o Zbrojnych z Esseardu? - Jednego z dwójki pijaków naszedł nastrój na opowieści. Było tak późno, że w ciemnym, przydrożnym szynku zostali tylko najbardziej zatwardziali bywalcy, i jeden zakapturzony mężczyzna, będący tu przejazdem. Nie miał wiele więcej do roboty.
Towarzysz opowiadacza zerknął do kufla, próbując znaleźć cokolwiek wartościowego wśród mętów na dnie.
- Mówią o nich z jednej kurwa strony jak o najkurwiejszych bohaterach… - Zakrztusił się. - A z drugiej, słuchaj, jak o demonach. Jeden tutaj kurwa wojował pół wieku, ukurwił w Aarg’h tyle potworza, że można było zwłoki w kurwa następne góry układać. A przynajmniej tak pradziad mówił. Teraz jak mu się sczezło, jego miecz utknął w kamieniu, i nikt nie umie go wyciągnąć. Mówię ci kurwa, sam próbowałem. Zanim więcej syfu się tam zalęgło. Nic ino potwór nie ruszy tego ostrza. - Pociągnął łyk parszywego trunku. - Kurwa.

Przeciąg momentalnie przyćmił wątłe karczemne światła. Pijak odwrócił głowę. Zakapturzony przybysz opuszczał powoli przybytek. Blask księżyca błysnął na ostrzu broni, którą trzymał na plecach, wielkiej włóczni o ostrzu niczym miecz. Klingę zdobiły finezyjne znaki lśniące blado. Pijany chłop widział je swego czasu, były to znaki Esseardu. Nieznajomy znał to miejsce dobrze. Historia Koszarów Athanda w Esseardzie rozbrzmiewała w jego uszach odkąd pamiętał.

Na wschodzie niewielkie nadmorskie miasteczko było stłamszone przez ciągłe ataki ludzi-jaszczurów, trzystuletnich potworów z południa. Pola i statki były doszczętnie zniszczone, traktem bano się podróżować. Mieszkańcy nie przetrwaliby następnej zimy. Zdesperowani, udali się do mieszkającego w pobliskiej nadmorskiej jaskini czarnoksiężnika, znanego jako Athand.

    Athand złożył mieszkańcom propozycję. Mieli mu dać pół tuzina dzieci, w zamian za uratowanie miasteczka. Dla nich była to ostatnia szansa, więc umowa została zawarta. Czarnoksiężnik zniknął aż do zimy, z jaskini zaś dochodziły odgłosy kucia metalu, szczęku mieczy oraz ludzkich krzyków niewyjaśnionej agonii. Lecz ofiara się opłaciła.

Pierwszego dnia zimy, wśród śniegu, do wioski przybył wojownik. Nazywano go Mieczem Athanda, i dokładnie tym był. Nie mógł mówić, jego był sztucznie postarzony dzięki magii, a część jego duszy była zawarta w wielkim mieczu z niebiańskiej stali, który ciągnął za sobą. Wojownik przez całą zimę bronił traktu i odstraszał jaszczurze najazdy. Walka zakończyła się jego śmiercią, lecz po nim przyszło następne pokolenie Zbrojnych. I następne. I następne. Athand i jego nowa kraina, Esseard, rośli w siłę.

Ta historia była też życiem zakapturzonego przybysza. Nadano mu imię Rodgierd, stworzono go w siódmym pokoleniu Koszar Athanda. Po urodzeniu związano jego duszę z włócznią, i włócznia była jego przyjacielem dzieciństwa. Włócznia była jego życiem. Hodowano go na bohatera, miał być gwardzistą strzegącym Esseardzkich dyplomatów. Trenował od rana do nocy wśród reszty Zbrojnych swojego pokolenia. Z czasem jednak od broni odciągała go inna obsesja. Młody Rodgierd zaczął zadawać sobie pytania. Podczas biegów za lasem zastanawiało go w jaki sposób działa świat, co jest sekretem rosnących drzew, śpiewających ptaków. Widząc rybaków w mieście zastanawiał się, dlaczego to on trafił do Koszarów.

Uznał, że nie chce być tylko bronią. Zaczął od potajemnego zbierania ziół i testowania ich działania. Wcierał swoje maści we własne ciało, nie mając innego królika doświadczalnego. Próbował przemieniać jedne substancje w inne. Jego eksperymenty zostały odnalezione, a on ukarany. Zaczęto mu grozić wycofaniem ze służby. Za pomocą gilotyny. Rodgierd nagle zaczął się zachowywać wzorcowo. Wraz z resztą pokolenia przeszedł przez ceremonię inicjacji. Przypisano go wraz ze starszym Zbrojnym do zamorskiej misji dyplomatycznej na zachód od Esseardu.

To była okazja, na którą czekał. Poza zasięgiem żelaznej ręki prawa Koszar, Rodgierd mógł uciec w poszukiwaniu wiedzy oraz własnego celu w życiu. Udał się dalej na zachód, w stronę Lutecji.

Rodgierd Włócznia z Koszar Athanda w Esseardzie zamknął za sobą drzwi spróchniałego zajazdu i ruszył dalej w swoją drogę.

WYGLĄD, CHARAKTER, ITP

---

Rodgierd jest średniego wzrostu, muskularnym, lecz nie nabrzmiałym mężczyzną. Ma mało wyraziste rysy twarzy oraz charakterystyczne dla Esseardczyków bujne, czarne włosy oraz zimnobłękitne oczy. Nosi proste ubrania, brunatną tunikę dawaną wszystkim Zbrojnym, z wyrwanymi wszystkimi insygniami, oraz bury płaszcz z kapturem.

Główną motywacją Rotgierda jest chęć zgłębiania świata oraz zostania czymś więcej niż broń. Jest skryty i spokojny, czasami sprawiając wrażenie chłodno zdystansowanego. Walkę podejmuje niechętnie, próbując się zdystansować od wpojonego mu bohaterstwa.

Ze względu na swoje duchowe powiązanie z bronią nie może się z nią rozstawać. Dłuższe rozdzielenie z bronią powoduje wpadanie w stan letargu, a nawet utratę przytomności, jednak tylko on może jej używać.

UMIEJĘTNOŚCI

---

Ciało: Średnie
Broń: II
Zwinność: II
Umysł: Średni
Medycyna: I
Wola: Niska

Alchemia I
Uniki

EKWIPUNEK

---

Włócznia-Dusza - Premia: 2, Siła: 4

▼Ukryta wiadomość

Coś jak to:
https://www.youtube.com/watch?v=-xIhCesfbYA

Potem zrobię jeszcze rysunek

Racje żywnościowe, będące równowartością pół setki monet
Torba podróżna

---

Wiadomość dodana po 3 h 34 min 23 s:
Aaaa, i wiek koło 20 lat xd

Szop Pracz

Administrator

Dołączył: 2019-05-12

Liczba postów: 24

Odp: Rodgierd Włócznia z Esseardu

Przechodzi